Ofisin dinlenme odasında çayımı almış takılıyorum; bi baktım, bizim nemrut İsbiçrelilerin yüzlerinde bi gülümseme. Lan dedim dışarıda hava hala b.k gibi, e cuma da değil; acaba noldu?
Laf attım, canım siz hayırdır diye. Ya dediler “Duymadın mı? 20 yıl çalışmadan sonra dünyanın en uzun tren tüneli Gotthard açıldı. Gurur duyuyoruz ülkemizle ve teknolojimizle”.
İçimden; ‘Yazık lan, görmemiş tabii, napsın’ diyerek hafif acır bi şekilde gülümseyip kanepenin sırtlığına yaslandım. Ağzımın yarısıyla yapmış olduğum ‘Tıss’ şeklindeki Burus Vils sırıtışına içerlemiş olacaklar ki hemen savunmaya geçti Alp bebeleri. “Yok işte şöyle büyükmüş de böyle uzunmuş da pahalı da bilmem ne”.
Ya dedim gençler, ‘Biz tabii bu olayları en geç iki yılda bi seçim arefesinde görüyoruz zaten; o yüzden başarılara tok bi milletiz. Ama sizi de tebrik ederim, o da bi şey yani sonuçta”.
Demez olaydım. Odaya giren Almanlar dayanamayıp dahil oldular “Yok efendim işte sanayinin devleri onlarmış da bilgi üretiminde liderler de bıdı bıdı”. Ya gencolar dedim ‘Sakin, tamam. Ama yani biz ki burada hızlı treni yapmışız, Marmarayı koymuşuz, fırfırlı yerli arabayı çekmişiz, gökdelenleri may rezidansı dikmişiz, ulan NASA’ya bile kafa tutup haccın farzlarını yerine getiren robot yapmışız ki bunu gerçekleştiren yer Bingöl en küçük ilimizdir; bana dedim sanayiyle bilgiyle falan gelmeyin’. Hem dedim: “Wir haben das dritte köprü!”. Baktım şaşkınlıktan takip edemiyolar, ekledim: ‘Yani, dünyanın en yüksek asma köprüsü. Das ist keine boru!’
Tabii biraz ağır çıkışınca üzüldüm. Ben dedim size hiç görgüsüzlük yapıyo muyum normalde? Aşkolsun.
Aman Tanrım; resmen kudurdular. Yıllardır alışmışlar bizi öyle hor görmeye, küplere bindiler. Ama yeter arkadaş. Artık ecdad torunları olarak cihanın devinin bizim olduğumuzu herkes bilmeli, dimi?
İsviçreliler dayanamayıp tam lafa başlıyodu ki sözlerini kestim. Ya dedim ‘Güzel İsviçreli kardeşim, bak sen bu würst ve kartofel saladdan başka yemek bilmez das Almanlar gibi değilsin. Milli irade, efendime söyleyim istikrar nedir bilirsin. Ama gel şu konuda hakkımı verin ki bizi köpek gibi kıskanıyorsunuz. Hem dış mihraklığınızı biliriz lan bunca zamandır, etmeyin eylemeyin’.
Tabii Almanlar artık iyice çılgına dönmüştü, yok efendim siz tok kapı sesli Golf olmasa bir hiçsiniz de bik bik devam ediyorken çayımdan bi yudum aldım ve arkadaşın ağzına işaret parmağımı götürerek ‘Şşş, sakin ol mein bruder’ dedim. Afalladılar iyice. Resmen çatım çatım çatlıyorlardı sinirden. Ne diyeceklerini bilemediler. Ben de kızmıştım ama. Artık fatalitiyi çekip işimin başına dönmeliydim. Bu mevzu haddinden fazla uzamıştı. Lan dedim, biz dedim ‘3. havalimanını yapıyoruz. Merkel’in rüyasına bile giridiğinden mültecileri bahane edip sırf süren inşaatı bir kez daha görüp de planları hafızaya atmak için zırt pırt gidip geliyor. Sen neden bahsediyosun efendi?’
Sonra da, ‘Bak bugün de Ermeni soykırımını tanıdınız, maksat yine git geller için bahane olsun, sanki bilmiyoruz olm sizi’ diye de iyice sert konuştum.
Diyecek laf bulamadıklarından boyunları bükük ayrıldılar bir bir. İsviçrelilerinse gülen suratları artık düşmüştü. Bense çayımdan bir yudum daha alarak tavandaki ışığa bakıp istikrarı bir kez daha iliklerimde hissetmenin huzuruyla dolmuştum. Keşke içkiye, yola, köprüye elektriğe daha çok vergi versek de her yıl bu başarıların devamını görsek diye hayal ettim. Gülme sırası İsviçrelilerde değil bendeydi. Hemen bilgisayarın başına geçip bu mutluluğu sizlerle de paylaşmak istedim. Süper bi şey, aman nazar değmesin.
İrade ve İstikrarla,
Ciao,
Ekin
Orda Saat Kaç 