Müsveddeden BMW Anahtarına Giden Yol

İsviçre’de üçüncü, lablarından birine doktora öğrencisi olarak geldiğim ETH-Zürih’te ikinci haftam. Japonya’dan sonra öyle pek alışılamayacak, kültür şoku yaşayacak bir şey yok. Zira bu konuda askerliğimi 2.5 yıl boyunca Tokyo’da hakkıyla yaptığımı düşünüyorum.

İşte burada da nolsun; bildiğimiz Avrupasal, keyifli, mutlu yaşamlar. Ne bir yolsuzluk, ne bir savaş, ne bir hareketlilik.. Yaprak kıpırdamıyor. İki gün önce Lozan’da çocuğun biri sokakta arkadaşını pıçaklamış, dün de dağlık bir alanda mı ne bi helikopter düşmüş; hemen haber oldu tabii. Zaten geri kalan gaste haberleri de yuutub’un komikli videolar paylaşan kanallarından geliyor. O kadar dert yok yani. Hatta bazısı cidden çok kasıyor dert edinmeye ama bulamıyor. Nafile. Geçen şunu diyen oldu mesela bak, şaka yapmıyorum: “Ya tamam maaşımız iyi olabilir ama işte her yıl böyle Botswana’ya iki haftalık safari tatiline gitmeye yetmez.” Bunu duyduktan sonra zaten oda sıcaklığında sublimleştim ben. Çünkü ortamı daha çabuk terkedebileceğim başka bi yöntem yoktu. Ne diyeceğimi bilemedim, sustum. Sustukça daral geldi, ruhum sıkıştı. Sublimleşerek Botswana’ya cangıllara, şelalelere uçtum gittim.. Çıkarken de Jiizıs başka dert vermesin kardeş dedim. Ha sonra noldu? Bunu diyen adam dün Küba’ya uçtu. Çünkü babasının Havana’da, kıyı kenarında bir evi varmış. Hassiktir be Rıfat Abi!

Ahlaksız batı aşağı yukarı böyle yani. Tıkır işleyen tramvay ağları, temiz sokaklar, iki santimlik kaldırımlar, tarihi ve bakımlı binalar, mavi mavi bakan sarışınlar, sapından tutulan wurstler, ormanlar, göl kenarı, parklar, nudizler seksler.. Şaka lan saka, seks yok. Hehe. Yalnız, aklın gitti bi anlığına. Merak etme, kimse sevişmiyor burada. Herkesin anası bacısı var, yapmıyolar. Bize de biraz dargınlar. Onları hep böyle edepsiz görüyormuşuz diye. Dedim işte sizin önceki nesiller 80’lerde yemişler bi nane, siz de şimdi bunu ceremesini çekiyorsunuz. Ja schön schön dediler geçtiler zaten.

İşte böylesine muasır medeniyetler seviyesi bir ortama ve aynı zamanda Alman disipliniyle yoğrulmuş üniversitenin birine gelmiş bulundum. Labda hocalar dahil yaklaşık otuz kişiyiz, yirmi beşi Alman ya da İsviçre Almanı. Ortam adeta wunderbar. Sımsıkı taş gibi. Verim. Çalışkanlık. Azim. Kararlılık. Örgütlülük. Disiplin. İş götü. Eşek ziki. Ne ararsan var adamlarda.

Ben mesela bazen saf saf düşünürdüm, “Türkiye olarak bi gün biz de gelişmiş ülke olur muyuz lan acaba?” diye. Ha işte, daha ikinci haftadan olamayacağını net olarak anladım. Sayın okur, adamlar ülkeyi kapatıp on yıl Antalya’ya tatile gitseler biz yine de yetişemeyiz; ben diyim. “Siz çok güçlü oldunuz beyler, bari Löw ile Klose’yi bize verin” diye teklif götürecem yakında. Aslında Şıvaynşıtayger’i de isterdik ama kendisi sürekli “naber lan sarı pipi?” minvalinde yersiz şakalara maruz kalacağından o olmaz. Olm bari Mesut’u geri verin lan! Ayıptır. (Aslında İsviçreliler Almanlarla aynı milletmiş gibi anılmayı pek sevmiyorlar ama aramızda gizli İsviçreliler yoksa sorun değil. Ha Alman ha İsviçreli, benim için ikisi de DAS Kardeşler)

Neyse işte, laba geldim. Fena da karşılamadılar. Hani biz bu adamlara bok atıp soğuklar, suratsızlar falan diyoruz (ulan biz çok suratlıyız da noluyo sanki?) ama gayet insan gibi ne nedir; anlattılar her şeyi. Yetinmeyip ilk haftadan ödevimi de verdiler. Sonuçta, Zürik yan gelip yatma yeri değil. Ben de oturdum, yavaş yavaş üzerinde çalışacağım robotu ve deney düzeneğini, kodları falan inceliyorum. Tabii haliyle orantısız bilgi yüklemesine maruz kaldığımdan dedim ki en iyisi gideyim de biraz müsvedde kağıt alayım, bunlara not almadan olmayacak bu iş.

Bunun üzerine o esnada labın salonunda oturan eskilere sordum:

E: Beyler, ortalıkta kullanılmayan, müsvedde kağıt falan var mı?

Şöyle bi baktılar.

– Napacan kullanılmayan kağıdı?

E: Ulan külah yapıp çekirdek koymayacam herhalde. Napayım? Üzerine bi şeyler çiziktiririm işte, denyo!

Demedim tabii.

E: Ya işte şu kodlarla ilgili notlar tutmam gerekiyor da yazacak bi şeyler arıyorum.

– Eh yani şurda var biraz kağıt, ordan al istersen (son kelimeyi ağızda iyice geveleyerek)

E: Noldu, garip mi geldi sorum? (Böyle yarı güler yarı tedirgin vaziyetteyim, gerdiler iyice iki saniyede)

– Yani ne bileyim (yine yarım ağızla), bence düzgün bi deftere not alsan daha derli toplu olur..

E: Aa, haklısın aslında. Bugüne kadar hep alışkınım böyle kağıt tomarlarıyla uğraşmaya. En iyisi gidip kırtasiyeye alayım artık düzgün bi defter. Bi yıl falan gider en azından.

– Dur dur, ne gerek var? Sekreterin odada bir sürü ofis araç gereci var; onlardan git istediğin kadar tekdarik et. Bitmişse de söyle, getirtsinler. Sen bu labın ve okulun çalışanısın artık. Bu tip şeyler için kendi paranı (para dediği de 3 Frank) harcama.

E: Ya hiç düşünememiştim bunu. Teşekkürler bilgilendirdiğin içi..

– Yani sadece bunlarla da sınırlı değil olanaklar, bunu aklında tut. Çalışmanla ve labla ilgili gereken ne varsa hocaya ya da sekretere söyle, onlar sana yardımcı olacaklar. Bilgisayar parçası, laptop, kulaklık vs ne gerekirse söyle yani, çekinme sakın.

E: Ehe, tamam ya çok teşekkü..

– Aa bak unuttum,  labın arabası da var. O kadar eşya taşıyoruz bazen hastanelere, şirketlere. Lazım oluyor.

E: Yuh, araba da mı var? Markası ne ki? (Türk olduğunu belli etme yolları)

– Ya bi BMW var ama en düşük modelinden. Çok özellikli değil. X1 var şimdilik ama yetiyor getir götüre. Bak anahtar şurada asılı, ihtiyacın olduğunda çizelgeye imza atıp gidebilirsin.

Olm getir götür için vosvogen kedi alırsın, reno kangu alırsın ne bileyim vatikan tuğralı fiyat doblo gibi hafif ticari araçlar alırsın ama BMW de ne oluyor sayın a.. Ya ben lan neyse bi şey demiyorum.

Gördüğünüz üzere adamlar çok güçlü arkadaşlar, boşverin işi gücü. Çalışmıyoruz ama çalışsak da bi şey olmayacakmış zaten. Gidin gezin tozun en iyisi, yiyin için. Eppeğinizi kekikli zeytinyağına banın. Bol bol instagrama koymalık serpme Van kahvaltıcısına gidin, ne bileyim. Dört vakte kadar kabaran dış borcumuzu da ödeyemezsek artık onu da bi şekilde Yunanlılara iteleriz. Onlar için ha bi eksik ha bi fazla.

Ama neyse ya, üzmeyelim kendimizi. Bizim de güzel şeylerimiz var. Simit, midye dolma, ayasofya, çinicilik (çin dedim ve şimdi ülgücü gençlik indirecek bütün dükkanı), bayburt halk oyunları, jeopolitik konum, Avrupa ve Asya kıtaları arasında köprü olmamız, boğazlar, kabotaj… Ohh, neyse biraz kendime geldim. O neydi öyle ya, bemeveler falan? Aman bunlar zaten kıçlarını bile yıkamıyolar sayın okur, götü boklu geziyolar hep. Domuz da yiyolar. Valla. Hep haram bunlar. Biz iyiyiz maşallah, dünya lideriyiz. Aslanız und kaplanız.

Not: Yukarıda nudiz mudiz dedim de uyarayım hadi. Arkadaşlar, şimdilik Zürik’te mevsimlik nudiz var ama bize kadar var, gelmeyin hemen. Aslında şu an tam nudiz mevsimi. Dalında bitiyor. Kışın ev nudizmi gibi buzluktan ya da sera değil. Mevsimlik nudiz; kütür kütür. Öyle yani. Ama işte hep mekruh bunlar. Gelmeyin. Çok günah.

Ciao,

Ekin B.